Komentarz giełdowy: Droższa ropa, tańsze złoto, USA pozostają bez rządu

Kolejna już fala sankcji na Rosję, zaczyna realnie ściskać pętle na szyi sektorów gospodarki Rosji, które utrzymują budżet państwa przy życiu. Naturalnym rezultatem jest znaczny wzrost cen ropy z uwagi na oczywiste ograniczenie podaży. Co ciekawe, struktura terminowa kontraktów na ropę zdaje się sugerować, że rynek wciąż zakłada normalizację dostaw w przyszłości. To może być błędne założenie. Pomijając wiarygodność Rosji jako partnera handlowego, trwałym problemem mogą być zagadnienia techniczne. Federacja Rosyjska nie posiada systemu magazynowania ropy pozwalającego na utrzymanie wydobycia, a raz zamknięty szyb jest bardzo drogi do przywrócenia w eksploatacji. Dziura, jaką zostawi po sobie niedobór rosyjskich surowców na rynku, jest najprawdopodobniej zjawiskiem długoterminowym. 

Równie fatalnie ma się cała gospodarka i budżet. Po zeszłorocznym skoku stóp procentowych do 21% inflacja nadal pozostaje podwyższona, a rząd szykuje kolejne podwyżki podatków. W tym podniesienie VAT do 22% od 2026 r. Mieszanka szybujących w górę rentowności obligacji, drogi kredyt i fiskalny docisk to ciężar, którego nawet duża gospodarka długo nie udźwignie.
Co ważne, nawet oficjalne i prorządowe przekazy zaczynają pękać. W statystykach rośnie zaległe wynagrodzenie, a w sektorach produkcji zbrojeniowej i kolej, widać stopowanie płac i zatrudnienia. Jeśli nawet sektor zbrojeniowy odczuwa trudności to oznacza to albo że wszystkie rezerwy utrzymujące gospodarkę na pełnych obrotach zostały wyczerpane lub sam Kreml planuje de-eskalacje czy nawet całkowite zakończenie działań. Niezależnie od powodu tarcia w rosyjskiej maszynie wojennej, może to wspierać wyceny aktywów z regionu Europy centralnej-wschodniej. 

Po drugiej stronie Atlantyku również odczuwane są dotkliwe skutki wojny dla budżetu i gospodarki. W przypadku USA jest to jednak wojna polityczna. Przedłużające się negocjacje budżetowe i częściowy paraliż rządu federalnego oznaczają setki tysięcy osób bez pracy lub bez wypłat, a rachunek rośnie o miliardy tygodniowo. W szacunkach ekonomistów i analityków każdy tydzień ok. 0,1–0,2% rocznego wzrostu PKB. Nie jest to sygnał jednoznacznie recesyjny, ale jest realną, trwałą destrukcją wartości dodanej. Na dodatek, całkowicie zbędną. Reakcja rynku na potencjalne problemy wynikające z zamknięcia rządu jest niewielka lub nawet znikoma. Sugerować to może wiarę inwestorów w dalsze poluzowanie polityki monetarnej przez FED, albo coraz głębsze rozjazdy między notowaniami spółek a standardem życia większości populacji. 

Wśród spółek technologicznych, warty uwagi był długi marsz na szczyt spółek zajmujących się technologia kwantową, którym inwestorzy zaufali pomimo braku solidnych fundamentów wzrostów. Wzrosty, przynajmniej tymczasowo zahamował Alphabet, którego ośrodki badawcze dokonały przełomu w tej branży. Nijako pokazując idealistom, że czasy wynalazców-wizjonerów ustępują wystandaryzowanym procesom tworzenia kolejnych linii produktów przez wyspecjalizowane laboratoria konglomeratów technologicznych. 

Nie wszystko świeci się co złote, parafrazując popularne powiedzenie. Po serii rekordów na złocie i metalach szlachetnych przyszło gwałtowne schłodzenie, największy jednodniowy spadek od lat. Ten ruch przypomniał inwestorom, że status bezpiecznego aktywa nie oznacza automatycznie braku nagłych i głębokich korekt. 
Bazowy scenariusz dla metali szlachetnych to konsolidacja. Po tak dynamicznych skokach instytucje niechętnie wyrzucają metal po zniżkach, a krótkoterminowa płynność często tworzy strefę podparcia. Jednak poważniejszy impuls rynkowy jak zmiana dopuszczanych lewarów na giełdach towarowych, zmiana sentymentu do ryzyka lub wyprzedaż aktywów przez podmioty instytucjonalne może sprowokować znaczne pogłębienie korekty.
 

Kamil Szczepański 

Młodszy Analityk Rynków Finansowych XTB